ustawowo nieźle zorganizowani

Elektrośmieć śledzi sytuację od samego początku, z racji swojego rodowodu i funkcji jaką wykonuje zainteresowany jest bezpośrednio sytuacją na rynku i ustawą o zużytym sprzęcie elektronicznym. Już na etapie studium i analizowania dyrektywy UE dotyczącej WEEE Elektrośmieć zastanawiał się czy implementacja „na polski” da radę.

Dawno temu Elektrośmieć przyglądał się z bliska w ministerstwie spotkaniom recyklerów – przyszłych ZPO (Zakładów Przetwarzania Odpadów) i Producentów w ministerstwie, gdzie Rząd proponował rozwiązania teoretycznie biorąc pod uwagę opinię wszystkich zainteresowanych. Z jednej strony Rząd chciał dobrej ustawy pozwalającej na ogarnięcie problemu i osiągnięcie wymaganych przez UE 4 kg elektroodpadów na mieszkańca, z drugiej przyciśnięty przez mocne lobby Producentów sformułował kilka zapisów w taki sposób, aby Producent nie musiał się zbytnio spinać.

„W sumie ta ustawa to świetne narzędzie, same korzyści – pomyślał Producent –  kazali płacić za zbiórkę i przetwarzanie – ok ! podniesiemy cenę Klient się dorzuci do wydatków, przy okazji nasi specjaliści od pijaru wykorzystają ustawę i stworzą piękną otoczkę jacy to nie jesteśmy ekologiczni, dbamy o środowisko i w ogóle. Dodatkowo w rękawie mamy jeszcze jednego asa ! Organizację Odzysku !” – po czym Producent poluzował gacie i rozsiadł się wygodnie w fotelu ze szklaneczką cziwasa regala i zapuścił sobie luidziego bianczi i dubrę kovacewicz na swoim akufazu i sonusach faberach.

Oczywiście chodzi o tego Dużego Producenta, nie tego małego Producencika, którego obowiązki ustawowe przyprawiają o sraczkę i szlak go trafia na myśl o kolejnych wydatkach.

Tak więc Elektrośmieć czyta w ustawie (tej z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym Dz.U. z 2005 r. Nr 180, poz. 1495,  z późniejszymi zmianami) co to takiego ta organizacja: ano zgodnie z Art. 57.
1. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego jest spółką akcyjną utworzoną przez wprowadzających sprzęt lub reprezentujące ich związki pracodawców lub izby gospodarcze (…) 2. Akcjonariuszami organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego mogą być wyłącznie podmioty, o których mowa w ust. 1.
Tak właśnie, nie inaczej.

No to nieźle, Organizację Odzysku (OO) może założyć Wprowadzający, czyli np. Producent. OO założona przez grupę Producentów zabezpiecza ich interesy dodatkowo wciąga w system innych Producentów, którzy swojej OO nie mają, a nie mają ponieważ Elektrośmieć zapomniał dodać, że na założenie OO należy zgodnie z ustawą wydać 5 mln złotówek – czyli nie mało.

Sytuacja więc wygląda zatem następująco: Rząd kazał płacić Producentowi na system zbierania i utylizacji odpadów-> więc Producent zrzuca koszt na Klienta -> Klient Płaci Producentowi -> Producent płaci OO -> OO wydaje część kasy na zbiórkę i przetwarzanie -> OO nie jest non profit -> więc kasa zostaje w OO lub wraca do właściciela czyli do Producenta. System zorganizowany na maxa za pieniądze Klienta.

Obecnie działające OO:

1. ELEKTROEKO – Amica Wronki, BOSCH, SIEMENS, Beko, Candy, Ciarko, Gorenje, Electrolux, Mastercook, Indesit, Miele, Philips, SEB, Whirlpool, General Electric, Osram, itd.
2. Europejska Platforma Recyklingu – Electrolux, Hewlett-Packard, Procter & Gamble – Braun i Sony.
3. AURAEKO – BRILUX, KANLUX, LARS, WOJNAROWSCY, ZeXt, SPOKEY, ECOL.
4. BIOSYSTEM ELEKTRORECYKLING – Global Electro Trading
5. CCR RELECTRA
6. IT RECYKLING POLSKA
7. ELECTRO-SYSTEM
8. DROP